چهارشنبه ها،ما یکم زودتر از همیشه تعطیل میشیم و گویا یکی از مدارس ابتدایی غیر انتفاعی که نسبتا نزدیکه بهمون،برای شاگراش کلاس اضافی گذاشته.اون تایمی که من میرسم خونه،مصادفه با تایم تموم شدن کلاساشون و تعطیلی این مدرسه.
چهار شنبه ی هفته قبل،در کمال خستگی رسیدم خونه و از سرویس پیاده شدم.داشتم دنبال کلیدام میگشتم که یه پسر کوچولوی گوگولی مگولی حدودا هفت یا هشت ساله که مشخص بود تازه تعطیل شده،اومد و تو یه فاصله ی تقریبا دو قدمی ازم وایستاد و با قیافه ی مظلومی که به وضوح ازش تعجب میبارید ازم پرسید:
-دختر خانوم؟!جوراب نپوشیدی؟!؟!؟.
منم در حالی که هیچ تلاشی برای قایم کردن لبخندم نمیکردم،جواب دادم:
جوراب پوشیدم که!.ولی از ایناس که بهشون میگن مچی!.صبح خواب آلو بودم و در دسترس ترین جورابام هم اینا بودن:).
-آهااااان!.فهمیدم!.از این جوراب کوچولو ها پوشیدی!:).[گردنش رو خم کرد و با انگشت شست و انگشت اشاره اش،اندازه ی کوچولو رو بهم نشون داد:) ]
آررررره!.از این کوچولو هاست!:).[منم گردنم رو خم کردم و مثل خودش،با انگشتام اندازه ی کوچولو رو نشونش دادم:) ]
خندید،بای بای کرد و بدو بدو رفت!:).
از اون موقع به بعد،هر موقع یاد این جینگول کوچولو میفتم یا چشمم به جورابا میفته،ناخودآگاه خنده ام میگیره!:).کاش بشه دوباره ببینمش!:).
ی ,رو ,کوچولو ,جوراب ,یه ,گوگولی ,از این ,رو خم ,کرد و ,و با ,ی کوچولو
درباره این سایت